Kwiaty mniszka przyczyniają się do poprawy apetytu oraz prawidłowego funkcjonowania żołądka i wątroby. Kwiaty mniszka są także popularnym surowcem wykorzystywanym do produkcji smacznych syropów ziołowych.

Owocowa, wzmacniająca, inspirująca.

Z hibiskusa, mięty pieprzowej, imbiru i pachnącego korzenia dzięgla powstaje pyszny, orzeźwiający napój doskonały na gorąco i na zimno.

Według literatury zielarskiej liść mięty pieprzowej usprawnia pracę przewodu pokarmowego oraz zapobiega wzdęciom. Spożywanie jej przynosi uczucie orzeźwienia i ochłodzenia.

Napar na bazie ziela acmelli, a przede wszystkim jej świeże liście, mają wyrazisty, charakterystycznie pieprzny smak.

Herbatka z liści melisy ma delikatny, lekko cytrusowy aromat. Smakuje doskonale zarówno na gorąco, jak i na zimno, np. z dodatkiem cytryny lub pomarańczy. Melisa działa odprężająco i pomaga w zasypianiu. Wspiera również układ krążenia, łagodzi podrażnienia gardła, pomaga utrzymać naturalną równowagę hormonalną, a pita do posiłku usprawnia trawienie.

Ziele dymnicy przyczynia się do zachowania zdrowej skóry, a także wspiera prawidłowe funkcjonowanie wątroby. Napary z dymnicy mają intensywny, specyficzny zapach i ostry, goryczkowy smak.

Łopian większy (Arctium lappa) – Dzięki wzajemnemu współdziałaniu substancji bioaktywnych, łopian wykazuje właściwości pielęgnujące włosy i skórę, a spożywany w postaci odwarów lub nalewek działa moczopędnie, oczyszcza organizm oraz pobudza wydzielanie soków trawiennych. Od setek lat roślina ta znana jest w medycynie ludowej, według której stosowano ją, aby oczyścić krew lub wspomóc procesy gojenia się. Z korzenia łopianu przyrządzić można olej do użytku zewnętrznego, który świetnie sprawdza się jako środek odżywczy, nawilżający i oczyszczający cerę oraz wzmacniający strukturę włosów.

Czystek jak podaje literatura zielarska jest jedną z najsilniej działających roślin wzmacniających układ immunologiczny. Przeznaczenie: ziele czystka polecane jest w celu wspierania prawidłowej pracy systemu odpornościowego - posiada silne właściwości antyoksydacyjne.

Rdzenni mieszkańcy tego kontynentu stosowali Alchronea w zakażeniach bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych i  pasożytniczych.

Ponadto mieszkańcy Afryki stosują wyciągi z Alchornea cordifolia na różnego rodzaju choroby weneryczne (np. rzeżączka, zakażenia układu moczowo-płciowego), przeziębienia, kaszel, biegunki, a także do leczenia trudno gojących się ran.

Tradycyjnie przyrządzane wywary z liści Alchornea cordifolia wykorzystuje się także w terapii zapalenia jelit, żołądka i okrężnicy, robaczycy, stanów gorączkowych, zapalenia oskrzeli, kolki i drgawek.

Wywar ze świeżych liści jest również stosowany miejscowo na skórę do odkażania ran, owrzodzeń i dermatoz, a także do przemywania pochwy.

Warto sięgnąć po to ziele, gdy czujemy pierwsze symptomy obniżonej odporności oraz w przypadku osłabienia układu moczowego.